“Wij speelden in loopgraven en zagen geen gevaar”

Meneer Koridon maakte als kind de oorlog mee

We herdenken deze dagen het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog. Het is 75 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd. Een bijzonder moment om bij stil te staan. Wij doen dit samen met meneer Koridon (83), huurder bij SWZ. Hij deelt zijn indrukwekkende verhaal. “Ik maakte de oorlog mee als klein jongetje en was 8 jaar toen Nederland werd bevrijd”, vertelt hij.

Herinneringen
Meneer Koridon neemt ons mee naar de tijd waarin de oorlog uitbrak. “Ik woonde samen met mijn ouders en vijf zussen in Zwolle aan Kleine Voort 12a, in de wijk Kamperpoort. Er was veel gevaar om ons heen. We woonden naast een school dat werd bezet door de Duitsers en later de Canadezen.”

Als kind zag hij dat gevaar niet altijd. “We speelden in de loopgraven. Als 8-jarig jongetje had je geen idee. De Duitsers gaven ons wat lekkers, dus waren zij op dat moment onze vrienden”, vertelt hij. “We waren echte rakkertjes in die tijd. We stalen brood en levensmiddelen en als er ergens was werd opgehangen, dan stalen we ondergoed van de lijn en namen dat mee naar huis.”

Er waren ook heftige gebeurtenissen die grote indruk maakten op meneer Koridon. “Eén moment weet ik nog goed. Er vloog een brandend vliegtuig over onze straat. Aan het einde van de straat stortte hij neer. We renden ernaartoe, maar de piloot was niet te redden. Dat vond ik vreselijk om mee te maken.”

In huis was de angst groot. “Ik was de jongste van het gezin. Mijn ouders hadden veel zorgen om ons. Ze wilden ons natuurlijk uit handen van de soldaten houden. Als er vliegtuigen overvlogen, moesten we op de overloop zitten. Dat vond ik gek. Maar daar op die overloop, onder de trap, dat was een veilige plek. Daar zaten we dan met z’n allen. Trappen blijven altijd staan als een huis instort.”

De vader van meneer Koridon was kleermaker en werkte dag en nacht om aan eten te komen. “Mensen uit verschillende steden kwamen stof kopen voor pakken. Ze kwamen lopend met karretjes, waarin ze levensmiddelen meenamen. Met deze levensmiddelen betaalden zij de pakken. Dat zij lopend vanuit Amersfoort of Hilversum naar Zwolle kwamen, dát vond ik vreemd. Daaraan merkte ik dat er iets gaande was. Als kind beleef je zo’n tijd op je eigen manier.”

De bevrijding
De dag die meneer Koridon nog goed kan herinneren is 14 april 1945. Zwolle werd bevrijd. “Ik heb zoiets nooit meer meegemaakt. Het was geweldig, écht geweldig! Het was een groot feest en ik heb nog nooit zoveel blije vaders en moeder gezien. Iedereen was blij dat de oorlog voorbij was. Er werden Amerikaanse sigaretten uitgedeeld. Ik rookte natuurlijk niet, maar hoe meer je er meenam, hoe mooier het was”, lacht hij.

5 mei 1945 was opnieuw een bijzondere dag. “Alle vensterbanken waren geschilderd in de kleuren rood, wit en blauw. Iedereen deed mee. Dat was zo bijzonder. Er hingen slingers door de straten en er werd feest gevierd. De oorlog was voorbij.”

Heden
Meneer Koridon woont nog steeds in Zwolle. In 1972 verhuisde hij samen met zijn vrouw naar de buurt Bollebieste. “Het huis waar we nu wonen is vroeger ook zwaar getroffen door de oorlog. Alles in het huis was kapot. De hele voorgevel was weg. Je kunt nu nog steeds zien dat er een bombardement is geweest, omdat dingen in het huis scheef zitten”, legt hij uit. Meneer Koridon heeft een krantenknipsel bewaard waarop te zien is hoe het huis vroeger getroffen werd door een bombardement. “Maar ondanks de heftige geschiedenis van deze buurt wonen ik en mijn vrouw hier nu hartstikke goed.”

Om stil te staan bij de 75 jaar vrijheid, bezoekt meneer Koridon dit jaar samen met zijn vrouw het herdenkingsmonument op het St. Josephplein bij hen in de buurt. “Normaal gesproken gaan we naar de herdenking bij het Kerkbrugje, maar dat kan dit jaar niet vanwege het coronavirus. Gelukkig is er nu een herdenkingsmonument in onze buurt. We vinden het belangrijk om stil te blijven staan bij deze gebeurtenis en 75 jaar vrijheid te vieren.”